droga do siebie w ustawieniach systemowych

Droga do siebie w ustawieniach systemowych

Droga do siebie

Bert Hellinger odkrył dynamiki rządzące systemami rodzinnymi a także wpływ rodziny na jednostkę i nazwał je jako porządki miłości

To nie rodzina jest źródłem problemów, a nie porządek w rodzinie i wprowadzenie porządków systemowych umożliwia zostawienie tego co nas obciążało i otwarcie się na siłę płynącą od przodków, a tym samym odzyskanie zdrowia, polepszenia jakości życia, sprawczości w swoim życiu i siebie samego.

 Porządki miłości są uniwersalne i dotyczą wszystkich ludzi niezależnie od ich historii osobowości czy nastawienia. Także niezależnie czy ktoś w to wierzy, czy ma tego świadomość, to i tak systemowy nieporządek w jego rodzie działa na niego.

Wprowadzenie tych porządków w ustawieniu zawsze przynosi ulgę, poczucie odbarczenia, pozbycia się ciężarów z pleców i realne zmiany w życiu.

 Kto należy do systemu rodzinnego

 Oprócz najbliższych członków rodziny,

– czyli nasze rodzeństwo,

– rodzice ich rodzeństwo,

– ich rodzice czyli dziadkowie i tak do trzeciego pokolenia wstecz czasem wcześniej

a także

– zmarłe nasze rodzeństwo

–  abordowane

– tak samo rodzeństwo naszych rodziców czy dziadków

– zmarli członkowie rodu

– partnerzy naszych rodziców wcześniejsze małżeństwa i ich związki

– dzieci byłych czy obecnych partnerów

– osoby które w szczególny sposób zaistniały w rodzie  – sprawcy zbrodni czy osoby które przyczyniły się do traumy kogoś z rodu.

 Jednym z głównych nie porządków jest wykluczenie

Przynależność a wykluczenie

Prawo do przynależności to najbardziej podstawowa dynamika systemowa. Nikogo bezkarnie nie można wykluczyć z systemu. System o wszystkich swoich elementach „pamięta” Gdy ktoś został wykluczony to powoduje to konsekwencje dla pozostałych członków systemu.

 Na czym polega wykluczenie

 – To zapomnienie o kimś

– pomijanie brak szacunku, negowanie jego znaczenia jego istnienia

– czy demonizowanie danej osoby

 – ale także stawianie kogoś na piedestale, idealizowanie  – odbiera się wtedy tej osobie możliwość bycia zwykłym człowiekiem

– nie pogodzenie się z czyjąś śmiercią

– wykluczeni są ojcowie po rozwodzie,

–  alkoholicy

– przyrodnie rodzeństwo

– chorzy psychicznie upośledzeni

– wcześniejszej partnerzy

Uwikłanie

Każde wykluczenie działa destabilizująco na system, który pozbawiony jednego elementu dąży do wyrównania, czyli ktoś inny musi wziąć na siebie funkcję wykluczonego.

Hellinger nazwał to Uwikłanie które polega na tym ,że jeden z członków rodziny nieświadomie identyfikuje się ze sobą wykluczoną i tym samym w ten sposób na powrót wprowadza go do systemu.

Uwikłanie czyli nieświadoma identyfikacja ze starszym wcześniejszym członkiem rodu. Jesteśmy związani z daną osobą nie wiedząc o tym. Osoba uwikłana patrzy wewnętrznie na starszego członka rodu i podąża za nim naśladując go i pragną dzielić jego losu

Może realizować elementy jego drogi życiowej lub wyrażać cechy osobowości tej osoby. Błędne wybory życiowe, nieprzemyślane losy związków, złe samopoczucie, ciężkie choroby mogą być determinowane uwikłaniem.

Także kreowanie siebie na wykluczonego, pokrzywdzonego czy przegranego (czyli sami siebie wykluczamy)

i tu występuje taka dynamika – ja tak jak ty

 Próba życia podwójnym życiem nie może się udać!

Podążam za tobą

Inny rodzaj uwikłania dotyczy osób nam znanych, bliskich, przede wszystkim rodziców. Są tu 2 główne dynamiki

podążam za tobą

lepiej ja niż ty ( jest to magiczne myślenie dziecka)

Kiedy podążamy za kimś, za rodzica który nie może poradzić sobie z traumą, lub kiedy bierzemy na siebie jego ból, choroby ,zapominamy o sobie ,o swoim życiu. Rezygnujemy z niego.

Następna dynamika, nieporządek systemowy, który utrudnia a czasem uniemożliwia żyć swoim życiem to

Zaburzenie hierarchii

Starszy ma pierwszeństwo, tzn. to co było wcześniej ten kto urodził się wcześniej ma pierwszeństwo.

Do zaburzenia hierarchii dochodzi gdy na przykład wznoszę się ponad rodziców, gdy dziecko uważa rodziców za gorszych głupszych lub gdy dziecko przejmuje rolę rodzice, role opiekuna. Zaburzenie hierarchii uniemożliwia rozwój, powstaje w dzieciństwie a manifestuje się przeważnie w życiu dorosłym.

Jeśli dla przykładu nasza matka nie radzi sobie ze swoimi emocjami i oczekuje od dziecka opieki ( a powinna dostać to od swojej matki gdyż to ona jest jej dzieckiem ) my jej matkujemy, a co za tym idzie, tracimy dzieciństwo ale wewnętrznie pozostajemy dzieckiem bo tego nie dostaliśmy.

Jakie konsekwencje to za sobą niesie

Wchodzimy w relację z pozycji dziecka i oczekujemy opieki, nie mamy swojego zdania, tracimy decyzyjność. Podobnie jest w sferze zawodowej. Dziecko nie zarabia, dziecko nie umie dysponować swoimi pieniędzmi.

Zaburzenie hierarchii dochodzi także wtedy gdy czujemy się ważniejsi na przykład od naszego starszego rodzeństwa, od naszego szefa w pracy.

Wyrównanie

W naszej psychice działa mechanizm, że jeśli coś otrzymaliśmy mamy potrzebę oddania. Jeśli zrobiliśmy komuś krzywdę lub w naszym mniemaniu coś złego, to należy nam się kara i to bardzo destrukcyjny mechanizm. Powstaje poczucie winy, a jak czujemy się świadomie, czy podświadomie winni, to oczekujemy kary.

Poczucie winy, pokuta, poczucie nie zasługiwania.

 Odnaleźć drogę do siebie

Ustawienia systemowe są metoda pracy, dzięki której można odnaleźć drogę do siebie, odnaleźć siebie. Nie jest to czarodziejska różdżka a metoda pracy ze sobą, która daje wymierne skutki w naszym życiu.

Ciche Ustawienia Systemowe w Lublinie

Dlaczego ciche? To inny sposób pracy na warsztatach, gdzie nie musisz nic mówić lub niewiele. Wystarczy, że określisz problem. Nie musisz znać historii rodzinnych, czy opowiadać o swoich traumach. W polu wszystko się pokaże i Ty będziesz wiedział co się pokazało.

Zapraszam Cię na warsztaty do Lublina, terminy warsztatów pod linkiem.

Agnieszka Janeczko

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *